"Wyznania gejszy" - Arthur Golden

Chyba każdy przynajmniej słyszał o tej książce, albo jej ekranizacji (świetnej swoją drogą, uważam ją za najlepszy film na podstawie książki, chociaż nawet teraz, gdy w trakcie ponownego czytania doszukałam się pewnych nieścisłości, nie zmieniłam zdania). Z jakiejś przyczyny "Wyznania gejszy" musiały zasłużyć na miano bestselleru. Ostatnio czytałam je trzy lata temu (a przed czterema laty zdarzyło się w związku z nimi ciekawe wydarzenie i to była pierwsza moja próba zdobycia ich na własność) i od tej pory wiedziałam, że chcę posiadać tę książkę. Udało mi się tego dokonać ledwie przed paroma dniami i, szczerze mówiąc, nie zamierzałam jej w tym czasie czytać, ale w autobusie robiłam wszystko, żeby nie uczyć się na egzamin (z którego, niemal się nie ucząc, dostałam 4+. Jak to się mówi? Do trzech razy sztuka - zdałam za trzecim razem) i zaczęłam. No i musiałam skończyć. Wciągnęła mnie na nowo i przynajmniej mam świadomość, że moje odczucia sprzed trzech lat nie były idealizowane.

O fabule mówić nie będę, ponieważ powiedziane zostało już wiele. Może tylko wspomnę, że pewna niesforna dziewczynka z biednej rodziny trafiła do okiya, gdzie miała kształcić się na gejszę, narozrabiała, więc droga do jej przyszłości została zamknięta, dopóki ktoś nie otworzył jej na nowo. Wszystko toczyło się wokół miłości absolutnej, niedozwolonej.

Autor przedstawił nam życie gejsz bardzo malowniczo. Bardzo łatwo można sobie wyobrazić sytuację w Kioto w przededniu II Wojny Światowej, poczuć atmosferę i zapragnąć zostać gejszą przynajmniej na chwilę. Ja jestem nią zauroczona po raz kolejny, w trakcie czytania chciałam obejrzeć poszczególne sceny z filmu, jednak w autobusie było to trochę niemożliwe. Książka jest piękna, momentami smutna, przewidywalna, ale jednocześnie zasługuje w pełni na miano światowego bestselletru - gdyby tylko "Zmierzch" był taki świetny...

Kto jeszcze nie przeczytał - gorąco polecam. Najlepiej do kompletu z filmem, chociaż niektórzy nie uznają czytania i oglądania... W tym wypadku to nie powinno zaszkodzić. Ja sobie nie wyobrażam znać tylko jedną z wersji. Naprawdę.


Wróciłam! Było cudownie, mam mnóstwo energii, a praca semestralna ma tylko cztery linijki, ale co tam! Murakiś już przeczytany do połowy, "Zawsze przy mnie stój" w całości (kocham!), recenzja wkrótce, a ja dzisiaj kupiłam sobie dwie herbaty sencha - malinową i imbirowo-cytrynową. Jutro planuję nawiedzić Starbucksa, wypożyczyć "Kojiki" i może wreszcie się przygotować na zajęcia, hm. Jutrzejszą historię literatury mamy w Jagiellonce. Umrę tam. Wspominałam coś o mojej bibliotekofobii?

A za kiepską recenzję przepraszam. Nie umiem pisać o tej książce, sama nie wiem czemu. A może jeszcze nie wybiłam się z rytmu podróży.

Gdy przejeżdżałam przez Warszawę, chciałam wysiąść z pociągu. Nie podoba mi się to miasto, ale coś mnie mocno do niego ciągnie. Wybieram się tam całkiem niedługo. Może następnym razem napiszę o herbacie? Dzisiaj chyba osiągam bardzo wysoki poziom w robieniu dygresji.