Posty

Wyświetlanie postów z 2015

Recenzje filmowe - Kiedy Paryż wrze (19)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13), Choć goni nas czas (14), W obcej/cudzej skórze (15), Chce się żyć (16), Weekend (17), Automata (18) Dziś: Kiedy Paryż wrze – USA; 1964 reż. Richard Quine wyst. Audrey Hepburn, William Holden, Tony Curtis, Frank Sinatra, Fred Astaire Cudowne lata 60. Na rozleniwione lato proponuję komedię! Zatem weźmy na warsztat film „Kiedy Paryż wrze”. Aby jednak nadążyć za jej wszystkimi zwrotami akcji, trzeba będzie trochę z letniego lenistwa zrezygnować. I muszę tu zaraz wspomnieć o mankamencie filmu: właśnie tych zwrotów akcji było za dużo, gdyż pod koniec spektaklu ich ilość zaczęła wręcz męczyć. Ale poza tym drobiazgiem odczułam satysfakcję, że czasu przy oglądaniu tej komedii sytuacyjnej lub komedioweg

Recenzje filmowe - Automata (18)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13), Choć goni nas czas (14), W obcej/cudzej skórze (15), Chce się żyć (16), Weekend (17) Dziś: Automata – Hiszpania, Kanada, USA, Bułgaria; 2014 reż. Gabe Ib á ñez wyst. Antonio Banderas, Andy Nyman, Melanie Griffith, Robert Forster, Brigitte Hjort Sørensen Maska homoidalna Kiedy wraz z początkiem cyklu rozpoczynającego publikację recenzji filmowych informowałam, że raczej nie będę pisać o filmach SF, to dobrze się stało, że wprowadziłam do swej wypowiedzi słówko „raczej”, bo oto teraz o filmie z tego gatunku mogę śmiało napisać. Tak, obejrzałam film science fiction i jestem z tego zadowolona. Oczywiście nie tyle z samego filmowego przesłania, z którego zieje samozagładą, ale z uwagi na całą resztę

Recenzje filmowe - Weekend (17)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13), Choć goni nas czas (14), W obcej/cudzej skórze (15), Chce się żyć (16) Dziś: Weekend – Polska; 2011 reż. Cezary Pazura wyst. Paweł Małaszyński, Michał Lewandowski, Jan Frycz, Antoni Królikowski, Małgorzata Socha, Olaf Lubaszenko O co tyle hałasu! Nie rozumiem! Psy i koty wieszają na Cezarym, a Cezary Pazura zrobił zupełnie fajny film. Wyrażenie „fajny” jest tu jak najbardziej na miejscu, bo film był pastiszową komedią, zrobioną z następującego miszmaszu: Matrixa, Desperado, Pulp Fiction, Kill Billa. Dlatego ta komedia nie miała być bardzo dobra (mogła, ale nie była), nie miała być dobra (momentami była), natomiast miała być po prostu fajna (i była). Moim skromnym zdaniem, a nie silę się przy tym

"Akademia Dobra i Zła" - Soman Chainani

Obraz
Przez całe dzieciństwo nie zdarzyło mi się postrzegać baśni jako brutalnych. Może dlatego że wychowałam się na disneyowskich adaptacjach, które zawsze wszystko łagodzą? Nie znałam wtedy oryginalnych braci Grimm, a Charles Perault też uraczył mnie historiami niezbyt mrocznymi. Owszem, w baśniach jest i dobro i zło, ale wydawało mi się ono zawsze takie jednoznaczne. "Akademia Dobra i Zła" pokazała mi, że patrzę na baśnie z nieodpowiedniej perspektywy. Bo opowiadają one tylko o Dobru i z punktu widzenia Dobra. A o tym, co czuje Zło, nie mówi nikt. Agata i Sofia to przyjaciółki. Tak przynajmniej obie twierdzą, choć już na początku widzimy wycofaną dziewczynkę i drugą - bardzo w sobie zadufaną i próżną. Zbliża się jednak dzień, w którym Dyrektor Akademii ma porwać dwójkę dzieci do swojej szkoły, by mogły powstać baśnie z nimi w rolach głównych. Sofia uważa oczywiście, że jej przeznaczeniem jest bycie księżniczką i trafi do szkoły Dobra, a mroczna Agata doskonale nadaje się do Z

Recenzje filmowe - Chce się żyć (16)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13), Choć goni nas czas (14), W obcej/cudzej skórze (15) Dziś: Chce się żyć – Polska; 2013 reż. Maciej Pieprzyca wyst. Dawid Ogrodnik, Dorota Kolak, Arkadiusz Jakubik, Anna Nehrebecka Chce się żyć. Czasami Ktoś słusznie zauważył, że gdyby Maciej Pieprzyca („Drzazgi”) zrobił swój film w USA, to Dawid Ogrodnik za rolę pierwszoplanową dostałby Oscara. Dokładnie tak, jak za rolę pierwszoplanową otrzymał 25 lat temu Daniel Day-Lewis za „Moją lewą stopę” Jima Sheridana. Ogrodnik zagrał brawurowo, oddając myśli, serce, emocje i działanie swej postaci filmowej, czyli chłopakowi z rozległym porażeniem mózgowym, który podjął walkę ze światem po to, by przekonać otoczenie, że tylko ciało ma chore, natomiast inte

"Sekretne życie pszczół" - Sue Monk Kidd

Obraz
Pamiętam, gdy "Sekretne życie pszczół" zostało wydane w Polsce, a na prawie każdym blogu znajdowała się jego recenzja. Kojarzę, że były pozytywne, ale wtedy nie wzbudziły mojego entuzjazmu, a ja książki nie przeczytałam. Aż do teraz, gdy próbowałam podjąć decyzję, za co zabiorę się jako następne i ten tytuł zabrzmiał mi znajomo, więc przeczytałam. "Sekretne życie pszczół" rozgrywa się w czasie, gdy murzyni dostają prawa obywatelskie w Stanach Zjednoczonych. Z tego powodu przypomina mi trochę "Służące" - znajduje się tam parę podobnych elementów, choć generalnie nie chodzi o wolność rasową, ale wolność ogólną. Mamy Rosaleen, dla której wolność rasowa jest ważna, ale też główną bohaterkę - białą dziewczynkę - Lily, która pragnie się uwolnić od braku miłości ze strony ojca, a także od wyrzutów sumienia w związku ze śmiercią swojej matki. Gdy Rosaleen zostaje aresztowana, Lily ucieka z domu, porywa Rosaleen i obie ruszają w podróż do miejsca, którego nazwę

Recenzje filmowe - W obcej/cudzej skórze (15)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13), Choć goni nas czas (14) Dziś: W obcej/cudzej skórze – USA, Wielka Brytania; 2012 reż. Bart Layton wyst. Adam O`Brian, Debbie Jennings W tym szaleństwie jest metoda Dawno nie widziałam tak dobrze skonstruowanego filmu. Właśnie „skonstruowanego”, bo to konstrukcja w tym obrazie, czyli takie, a nie inne następstwa scen i pomysł przeplatania zdjęć dokumentalnych z fabularnymi, a także opowiadanie historii przez kilka osób, z których każda na pewno czuła się jedynym narratorem posiadającym monopol na prawdę, na podejrzenia i wysuwanie własnych wniosków, nie oglądając się na niczyje kontrargumenty, są mocną stroną filmu. W przypadku tego utworu akurat nic więcej nie potrzeba. Aktorom i nie aktorom (bo t

"Alkaliczny styl życia" - Beata Sokołowska

Obraz
Od mniej więcej dwóch lat panuje "moda na zdrowie". Wszyscy prześcigają się w byciu fit, w radach na temat zdrowego odżywiania, kolejnych super food oraz nowych diet. Te tematy bardzo mnie interesują od momentu, gdy ze względów zdrowotnych zrezygnowałam z mięsa, a następnie wprowadziłam inne zmiany w mój tryb życia. Dużo czytam o dietach i zwykle tylko kręcę głową z ewidentnym brakiem uznania dla ich wynalazców. "Alkaliczny styl życia" przemówił do mnie, ponieważ już wcześniej zauważyłam u siebie różnicę w zakwaszeniu i zasadowości organizmu. Ta książka miała mi porządnie przybliżyć temat i muszę przyznać, że to zrobiła (choć bez lekkiej krytyki się nie obejdzie). Beata Sokołowska, autorka bloga o takim samym tytule jak książka, stara się przedstawić zalety zredukowania produktów kwasotwórczych w życiu, opowiada historie, które potwierdzają działanie tego stylu życia oraz tłumaczy, w jaki sposób się za to wszystko zabrać. Ludzki organizm ma z natury odczyn zasad

Recenzje filmowe - Choć goni nas czas (14)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12), Wiek Adaline (13) Dziś: Choć goni nas czas – USA, 2007 reż. Rob Reiner wyst. Jack Nicholson, Morgan Freeman Dobrze zrobiony biznesplan Niestety główni bohaterowi tej filmowej opowieści muszą umrzeć. To mają zagwarantowane w scenariuszu. Z tym się pogodzili, a i widzowie muszą się z tym pogodzić też. Osobiście nieco raził mnie patos z ostatnich minut filmu, ale w końcu jeden minus całości nie zaszkodzi. Pokazani bohaterowie nie są tak starzy, by umrzeć ze starości; umrą z innego powodu - po prostu stanęli rakowi na drodze. To się zdarza i bogaczowi (Jack Nicholson) i mechanikowi samochodowemu (Morgan Freeman). Świadomość chorób śmiertelnych jednych powala z nóg, a innym dodaje skrzydeł. Ci, którzy oglądali film, już w

"Skarb heretyków" - Tom Knox

Obraz
Do książek Toma Knoxa mam lekki sentyment. Choć przeczytałam zaledwie dwie jego powieści, ich schemat bardzo mi odpowiada - a także możliwość rozwiązania "tajemnic" tego świata. Po części uzasadnionych historycznie, po części mocno zwariowanych, ale przedstawionych w takiej formie, że chce się wierzyć. A skoro mowa o wierze, warto wspomnieć, że "Skarb heretyków" - jak sam tytuł wskazuje - znowu zajmuje się tematem religii. W dodatku akcja rozgrywa się w kraju z jedną z najciekawszych historii na świecie - Egipcie. Po części też w Anglii, w której nagle zaczyna się panoszyć satanizm, niemniej to wątek trochę bardziej poboczny. Główny rozgrywa się gdzieś w, na i pod piaskami Sahary, gdzie odnaleziony został Skarb z Sokar - brakujące elementy Chrześcijaństwa i Judaizmu, które całkowicie mają zmienić postrzeganie religii. Co jednak ma angielski satanizm wspólnego ze starożytnymi egipskimi dokumentami? Tom Knox po raz kolejny tworzy historyczno-magiczną intrygę, która

Recenzje filmowe - Wiek Adaline (13)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11), Gabriel (12) Dziś: Wiek Adaline – USA, 2015 reż. Lee Toland Krieger wyst. Blake Lively, Michiel Huisman, Harrison Ford, Ellen Burstyn Sto lat samotności Tydzień temu było o polskiej bajce, dziś jest o bajce amerykańskiej. Filmowa baśń udała się młodemu kalifornijskiemu reżyserowi, Kriegerowi, bo jeśli przyjmiemy założenie, że zaaplikowanej nam przez niego melodramatycznej gawędzie nie bronią, ani nie szkodzą pseudonaukowe wynurzenia zza offu, to wyjdziemy z filmu zadowoleni, pełni uznania dla sprawności warsztatowej tych, którzy nad tym dziełem pracowali. Wysoka nota dla scenariusza i kostiumologa; obraz szczególnie dla tego ostatniego był wyzwaniem, gdyż na potrzeby fabuły należało przeanalizować kilka epok, ale tak, by je jedynie z

Recenzje filmowe - Gabriel (12)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10), Wątpliwość (11) Dziś: Gabriel – Polska, 2014  reż. Mikołaj Haremski wyst. Jan Rotowski, Natan Czyżewski, Zbigniew Zamachowski,           Paweł Królikowski, Sławomir Orzechowski Średnie strefy stanów średnich Nie ostrzę pióra. W końcu oglądam film „jedynie” przygodowy. Dla dzieci i młodzieży. Oglądam bajkę, w której dzieją się rzeczy dziwne, czasem zabawne, choć przeważnie kosztem logiki. Wymagający widzowie, szukający spójności w scenariuszu, realności ponad wszystko, gry ponad przeciętność, głębi psychologicznej i efektów specjalnych rodem z kuźni samego George`a Lucasa, zróbcie sobie przerwę, idźcie do kuchni i zaparzcie kawę lub herbatę i zostańcie tam przez najbliższe półtorej godziny. Tomek, dwunastolatek, po tragicznych przejściach, jakich

Recenzje filmowe - Wątpliwość (11)

Obraz
Wcześniej ukazały się recenzje filmów : Gran Torino (1), Bogowie (2), Chłopiec na rowerze (3), Pokłosie (4), Grzechy ojca (5), Operacja Argo (6), Bóg nie umarł (7), Jestem (8), Ida (9), Dwa dni, jedna noc (10) Dziś: Wątpliwość – John Patrick Shanley/2008/USA Drzwi szeroko zamknięte? Ten film po prostu nie mógł być zły. Role główne kreowali w nim Meryl Streep i Philip Seymour Hoffman (niestety nieżyjący już od ponad roku), więc film nie mógł być zły. Film nie mógł być zły i z innego powodu. Jakiego? Zasiał… wątpliwość. Mój profesor od matematyki zawsze powtarzał, że najgorsze ze wszystkiego to nie mieć wątpliwości. To prawda, ale ta maksyma będzie jednak działać tylko do momentu wejścia do kin filmu „Wątpliwość”. Potem już nie. Zatem dobre są te dzieła, które problem rozwiązują, ale też te, które z pozornie poprawnych relacji wyłuskują właśnie wątpliwości, rzucają na szale prawd niedomówienia, nie precyzują ich, nie szukają odpowiedzi i unikają ukazywania jednowymiar