"Wschodzący Księżyc" - Keri Arthur

Połączenie wampira i wilkołaka - dla mnie coś zupełnie nowego, chociaż część moich znajomych od razu wspominała o filmie "Underworld" (który próbuję właśnie obejrzeć, ale śmiertelnie mnie nudzi). Ja go nie znałam przed przeczytaniem "Wchodzącego Księżyca", więc dziewiczo zagłębiłam się w lekturę.

Choćbym bardzo chciała, nie mogę jednoznacznie odepchnąć od siebie książek fantasy, fantastyki, czy innych romansów paranormalnych. Cudownie odprężają. A gdy są jeszcze dobrze napisane, jak właśnie "Wschodzący Księżyc", to od razu można porzucić myśl o zbliżającym się egzaminie/sprawdzianie/kolokwium/zaliczeniu i po prostu czytać, ignorując to, co powinno się robić. I tak zrobiłam. Rano wsiadłam do autobusu z książką, zaczęłam czytać, przed południem na przerwie wróciłam, czytając w ciemnościach (powiedzmy, że jeden z wykładowców nie był do końca zadowolony w trosce o mój wzrok), później kolejne zajęcia, poszłam na przystanek, tam czytałam dalej, wsiadłam do autobusu i kontynuowałam lekturę. Gdy dotarłam na mój przystanek, zostało mi do końca jakieś sześćdziesiąt stron. Po powrocie do domu (bo wcześniej jeszcze półtorej godziny szukałam tych przeklętych butów, o których wspominałam na Facebooku) postanowiłam doczytać książkę. Trochę się nie wyspałam, ale w jeden dzień ze sporymi przerwami pochłonęłam te 439 stron.

Jednak nie do końca pochwalam czytanie książki w autobusie i innych miejscach publicznych, ponieważ w książce jest bardzo duża ilość seksu. Niemal na każdej stronie. A seks ten nie jest grzeczny i "po bożemu". Jeszcze trochę, a niektórzy mogliby się pokusić o nazwanie tego pornografią (ja definitywnie nie). Było to bardzo ciekawe doświadczenie, wręcz marzyłam, by ktoś zajrzał mi przez ramię. Niestety miałam pecha. Ale przynajmniej nikt nie przeszkadzał mi w poznawaniu historii Riley.

Znajdujemy się w przyszłości. Z treści wywnioskowałam, że z całą pewnością nie jest to już XXI wiek. Wampiry i wilkołaki nie ukrywają się, chodzą ulicami. Oczywiście nie żywią do siebie zbytniej sympatii, ale gdy trzeba, potrafią razem współpracować. Jednak w okolicach pełni księżyca, gdy wilkołacze hormony szaleją, a stworzenia te nie myślą o niczym innym jak namiętnym i wyuzdanym seksie (chociaż faza księżyca tego nie determinuje - są chętne zawsze, po prostu w tym okresie, jeśli nie otrzymają odpowiedniej dawki namiętności, mogą stać się naprawdę krwiożercze - rozumiecie, profilaktyka), na progu mieszkania Riley pojawia się nagi, niezwykle seksowny wampir. Nagle okazuje się, że Riley jest wplątana w niezwykle poplątaną sprawę, z którą raczej nie chciałaby mieć nic do czynienia, gdyby jej brat nie był w niebezpieczeństwie. Rusza do boju, wampir u jej boku, Departament Innych Ras próbuje ją przekonać, by stała się Strażniczką (synonimem mogłaby być zabójczyni), a biedna dziewczyna jeszcze musi sobie radzić z upierdliwym facetem i księżycową gorączką.

Dochodzę do wniosku, że mogłabym naprawdę wiele o tej książce napisać. Gdy tak mam, oznacza to, że bardzo mi się podobało. A w tym wydaniu naprawdę miało co - wartka akcja, która nie zwalnia nawet na moment, a jeśli coś się na chwilę uciszy, dziura zapychana jest seksem. W dodatku ta cudownie minimalistyczna okładka - aż chce się patrzeć. Dobrze, ma swoje wady, jednak wciąż bardzo mi się podoba. Książka nie jest również całkowicie nieprzewidywalna, ale jednak ma mnóstwo zalet natury rozrywkowej. I po raz pierwszy od dawna zdarzyło mi się, że polubiłam dokładnie tych bohaterów, których powinnam, a ci źli zostali przeze mnie znielubiani. Zapisuję to autorce na plus, bo udało jej się osiągnąć swój cel, a ja zazwyczaj jestem bardzo oporna w tej kwestii.

"Wschodzący Księżyc" otwiera dziewięciotomowy cykl Zew Nocy, na którego kolejne tomy będę wyczekiwała z utęsknieniem. Chyba znalazłam godnego zastępcę mojej miłości do serii o sukubie Richelle Mead, której ostatni tom pojawi się w USA we wrześniu tego roku. Czyli książek paranormalnych nie wyrzucę w kąt, czytać będę dalej, tyle że tym razem przeprowadzę się z Seattle do Melbourne. Tak, akcja tej książki dzieje się w Australii, to też coś nowego, prawda?

Polecam, jakże mogłabym nie polecić. Z krystalicznie czystym sumieniem, bo przed dużą ilością seksu już Was ostrzegłam.

I dziękuję Instytutowi Wydawniczemu Erica za egzemplarz.


Wszyscy o tym piszą, ja miałam nie napisać, ale tak mi żal Japonii... Mam nadzieję, że wszystko się unormuje, chociaż ciężko w tym wypadku mówić cokolwiek o normowaniu.

Obejrzałam dzisiaj "Pamiętnik Księżniczki 2". Hmm. Nie spodziewałam się, że będę się tak dobrze bawić xD. Mój wzrok właśnie zbłądził w stronę stosu obok komputera i chyba pójdę czytać "Córkę Krwawych".

Teraz poobracałam sobie w rękach "Wchodzący Księżyc" i odkryłam, że Demotywatory.pl są jego patronem medialnym. To mnie zdemotywowało xD. I tak przeczytam kolejne tomy. Mam wrażenie, że mówię od rzeczy, więc teraz wkleję zdjęcie okładki i kliknę "Publikuj posta", bo zaraz opowiem Wam, co jadłam na śniadanie. A halawa, pomarańcza i kiwi to naprawdę nic fascynującego. Hah, jednak napisałam xD.