"Księga Sandry" - Tamora Pierce

Mam naprawdę słabą wolę. Powinnam była się uczyć, a tutaj nagle postanowiłam, że przeczytam tę książkę od razu, gdy tylko otworzyłam paczkę. Nie powinnam być taka spontaniczna, naprawdę, powinnam się uczyć, powinnam! Ale książkoholizm zobowiązuje do pewnych - nagannych w określonych sytuacjach - czynności.

"Księga Sandry" jest pierwszym z czterech tomów nowej serii fantasy wydawnictwa Initium - "Krąg Magii". Każdy z nich nosi w tytule imię jednego z czterech bohaterów, przyjaciół, którzy trafiają do wspólnoty Wietrznego Kręgu pod opiekę magików. Są nastolatkami raczej z dolnej granicy wieku. I każdy z nich jest inny - Briar jest złodziejem, Sandry (tak, to nie pomyłka, tak się pisze to imię) arystokratką, Tris z rodziny handlarzy i Daja - Kupiec. Każde z nich jest inne, każde ma swoje siły i słabości, ale żadne nie daje się wpisać w jakiekolwiek społeczne konwencje.

To nie jest typowy, rozbudowany świat fantasy, gdzie toczą się wojny, boje polityczne, dworskie skandale i pojawia się ktoś, kto połączy skłócone rody i kraje. Nie. Tutaj mamy tę czwórkę dzieci. I wcale nie chodzi, jak mi się wydaje, o przedstawienie nietypowego świata, o którym nikt jeszcze nie napisał, ale o pokazanie właśnie tych bohaterów. Pokazanie, że nawet osoby tak skrajnie różniące się zarówno pochodzeniem jak i charakterem mogą się zaprzyjaźnić, zaufać sobie i odkryć własne moce. Muszą poradzić sobie ze stereotypami i uprzedzeniami, by w końcu odkryć, że mają siebie. I to jest jasne dla czytelnika, chociaż nie dla samych zainteresowanych.

Tutaj poznajemy też definicję słów "w kupie siła". Bo czymże byłby świat bez przyjaźni i zaufania? "Księga Sandry" cudownie pokazuje, jak ważne jest to w życiu człowieka, szczególnie młodego. W tym tomie co prawda nie możemy zauważyć misternie skonstruowanego świata fantasy, ale za to otrzymujemy coś innego, pięknego, co wynagradza ten mały niedobór, który może niektórym przeszkadzać. Jestem pewna, że to wszystko się rozwinie w kolejnych częściach, na które nie mogę się doczekać.

Jedna rzecz mnie frustrowała - nieustanne nazywanie bohaterów dziećmi, dziewczynkami. Bo chłopiec był tylko jeden, więc nie powtarzało się to słowo tak często. Mimo to miałam wrażenie, jakby zaniżało wartość książki, kierowało ją bardziej dla starszych dzieci, młodszych nastolatków. A przecież ta książka jest warta znacznie więcej. Z drugiej strony rozumiałam, dlaczego było to w ten sposób użyte. Sądzę, że sama nie znalazłabym żadnego kompromisu.

Polecam tę niezwykle przyjemną i wartościową lekturę, którą pochłonęłam w tak błyskawicznym czasie, że aż nie wierzyłam zegarowi. A ja, jak już wspomniałam, czekam na "Księgę Tris", "Księgę Daji" i "Księgę Briara".

Za książkę dziękuję wydawnictwu Initium.

Premiera 23.03.2011.