"Pościg" - Clive Cussler

Muszę przyznać, że Clive Cussler mnie zaskoczył. Nigdy wcześniej nie miałam do czynienia z jego książkami i nie wiedziałam, czego się spodziewać. Ale to, co dostałam, przerosło moje oczekiwania. A może by nie przerosło, gdybym pokusiła się wcześniej o przeczytanie opisu.

Clive Cussler raczy mnie w tej powieści (kryminalnej? przygodowej?) rudowłosą kobietą o niezwykle ciekawej osobowości. Ale nie, nie ona jest główną bohaterką. Jest siostrą pewnego mordercy i złodzieja, który nie ma skrupułów. Ona wprawdzie też nie należy do najbardziej współczujących osób, jednak nie ma w zwyczaju zabijać. Plus dla niej. Główny bohater zaś pochodzi z bogatej rodziny bankierów i jest detektywem. Oczywiście również przystojnym i ponadprzeciętnie inteligentnym. Jak i przestępca. Trafił swój na swego.

Muszę przyznać, że po raz pierwszy od dawna pojawił się gdzieś morderca, który mnie nie zachwyca. Może dlatego, że ma zbyt duże ego i nie wie, kiedy przestać. Pozytywny bohater też uważa się za nie wiadomo co, ale później już się uspokaja. Na szczęście jest wielkoduszny, co trochę łagodzi negatywne cechy jego charakteru (dlaczego ja nie lubię ludzi, którzy mają wielkie ego, a ja sama nie mam mniejszego? - to się wytnie). Niestety uważa, że zna się na ludzkich osobowościach najlepiej, a muszę powiedzieć, że co do rudej piękności się pomylił. Ha! Byłam wtedy bardzo usatysfakcjonowana i poirytowana, że nie zauważył, jaka ona jest naprawdę.

Tak się rozczulam nad bohaterami, że zaraz zapomnę powiedzieć, za co autorowi należą się największe oklaski - za całkiem niezłe stworzenie atmosfery początków XX wieku w Kalifornii. Biorąc pod uwagę, że nie mógł żyć w tamtych czasach (bo musiałby mieć ponad sto lat), musiał się trochę naszukać informacji. Co prawda nie sprawdziłam ich wiarygodności, ale informacje na temat pociągów, samochodów, działalności banków czy pistoletów z tamtego okresu raczej nie wzięły się z wyobraźni, tak jak i pewne szczegóły kobiecego ubioru. Szczególnie, że autor już kilka książek napisał. Tak, napisał, ale to nie przeszkadza mi przejść do pewnego mało istotnego, aczkolwiek odrobinę denerwującego, problemu, który polega na tym, że wrzucił do tekstu trochę naiwnych spostrzeżeń. Ciężko mi nazwać, co ja uważam za naiwne w pisaniu, ale posłużę się przykładem:

- (...) Była piękną kobietą, pełną życia, ale okrytą welonem zła.
Odwrócił się smutny, ale jego oczy pozostały suche.

Mam nadzieję, że jest jasne, albo kiedyś uda mi się to wykazać lepiej. Muszę przyznać, że detektyw był uczuciowym człowiekiem i często bywał smutny. Ale to miłe urozmaicenie dla niegasnącej pewności siebie.

Książka trzyma w dość specyficznym napięciu. Bo niby wszystko jest jasne, ale nie do końca. Wciąga, zabiera do miejsca na mapie Ameryki, za którym szczególnie nie przepadam, ale o dziwo mi to nie przeszkadzało. Z chęcią sięgnę po inne książki autora. Ma bardzo przyjemny styl. Pozwala zapomnieć o deszczu za oknem i wtopić się w tłum na ulicach miast i miasteczek, jak i atmosferę miejsc, w których przebywanie nie przystoi damom. I ciekawe było też to, że telefony były - pomijając, że rzadsze - bardziej skuteczne niż telegrafy. Dałam się porwać tej książce. Niezaprzeczalnie.

Polecam każdemu.

Za książkę dziękuję wydawnictwu Amber.