Ebooki.

Śledztwo, o którym wspominałam niedawno, zostało zakończone pomyślnie. Nie jest to wątek istotny, jednak uznałam, że należałoby o nim wspomnieć.

W tym momencie chciałam się porozczulać nad bardzo poważnym problemem, jakim są eBooki. Ile osób, tyle zdań na temat tego, czy eBook to książka, czy też nie. Sama mam z tym niemały kłopot, ponieważ, oczywiście, wolę książki papierowe, ale jednak czasem się zdarza, że wersji papierowej nie mam pod ręką, a bardzo chcę coś przeczytać. Moi znajomi wiedzą, że przed pójściem do biblioteki bronię się rękami i nogami. Jestem uparta. Nie i koniec. (W nocy doszłam do wniosku, że jak się zapiszę do biblioteki, to będzie oznaczać, że nie mam już żadnych przyjaciół i stoję na skraju bankructwa). Jednak je czytam. Czasami. W ramach uczciwości postanowiłam, że nie będę pisać recenzji eBooków. Mogę je zaliczyć w poczet przeczytanych książek, ale nie będę ich opiniować. Sama nie do końca rozumiem to postanowienie. Ale się go mocno trzymam.

Zastanawia mnie tylko, dlaczego niektórzy ludzie tak uparcie walczą z eBookami? Moim zdaniem są one bardzo dobre, szczególnie dla osób, które nie chcą za żadne skarby świata odejść od komputera, mają małą torebkę i wolą nosić BlackBerry niż opasłe tomiszcze (ostatnio BlackBerry za mną chodzi... Może sobie kupię, jak wygram w totolotka, albo odziedziczę coś po jakimś nieznanym bogatym krewnym?). Tak samo dla mnie, jak nie dopadam formy papierowej. Zresztą zawsze można je wydrukować i czytać prawie normalnie. Skąd się bierze ta wrogość? Bo chyba nie tylko z miłości do tradycyjnych książek? Czasem, jak mówię komuś, że czytam eBooka, patrzy na mnie jak na trędowatą.

W każdym bądź razie ja wrogiem eBooków nie jestem. Jestem tolerancyjnym człowiekiem. Post miał zabrzmieć mądrze, ale coś mi nie wyszło. Może kiedyś się uda.