"Czerwona królowa" - Victoria Aveyard

Kasta królów i kasta niewolników. Srebrni i Czerwoni. Nadludzie i ludzie. I jedna dziewczyna gdzieś po środku. Nadludzka czerwona, która z roli służby trafia do roli księżniczki. Tak w skrócie można opisać "Czerwoną królową", ale to nie wszystko.

Mare, główna bohaterka, zbliża się do wieku, w którym zostanie wcielona do wojska, ponieważ nie ma pracy. W dodatku okazuje się, że jej najlepszy przyjaciel traci swojego pracodawcę, przez co również czeka go "kariera" w armii, w związku z tym Mare postanawia ich uratować. W ten sposób zaczyna się historia.

By osoby zajmujące się czarnym rynkiem im pomogły, Mare musi zdobyć niemałą fortunę w ciągu zaledwie kilku dni, dlatego decyduje się na ryzyko i próbuje okraść Srebrnych. Bezskutecznie. Podczas dalszych prób zostaje znowu przyłapana, a następnego dnia dostaje wezwanie na dwór. I Mare pakuje się po raz kolejny w kłopoty, gdy całkiem przypadkiem jej ciało robi coś, czego nie powinno - ujawnia moc, której nie powinna mieć, w końcu jest słabą Czerwoną. W ten sposób pieczętuje swój los.

Pierwszy raz od bardzo dawna opisałam fabułę tak dokładnie (przynajmniej do pewnego momentu), ale to dlatego że poza fabułą w tej książce nic nie ma. Mamy elementy z "Rywalek", także takie z "Dotyku Julii" i innych książek tego typu. "Czerwona królowa" jest jednak słabo napisana (choć nie aż tak tragicznie jak "Dotyk Julii"), bohaterka doznaje objawień i nagle wszystko rozumie bez naprowadzających ją tropów. Coś się dzieje i ona po prostu WIE. A to przecież nie jest jej umiejętność. Zakochuje się, próbuje się buntować, ale z drugiej strony nienaturalnie szybko dostosowuje się do nowej sytuacji. Ta książka to tylko fabuła, nie ma w niej uczty literackiej ani nawet przystawki literackiej. To szklanka wody z kranu. Przejrzysta, bez smaku i twarda. Brak charakteru i cech szczególnych. Odmóżdża, relaksuje, ale ogólnie rzecz biorąc - niesamowicie denerwuje, jeśli ktoś oczekuję choć odrobiny pisarstwa w czytanej książce. To nie jedyna pechowa decyzja czytelnicza w maju, wkrótce opowiem Wam o innej...

Choć książka jest przewidywalna i zupełnie bez polotu napisana, spędziłam z nią przyjemne chwile. Wciąga, ale taka rola tych bezwartościowych bestsellerów. Więcej robić nie muszą. I nawet jestem ciekawa, co się stanie w kolejnych tomach (tak, bo to jedna z tych książek...).

Podziękowania na końcu mi się podobały.