"Coco Chanel. Życie intymne" - Lisa Chaney

Na początek mam jedno pytanie: dlaczego w odstępie czterech miesięcy zostały wydane w Polsce dwie biografie Chanel? Rozumiem wysyp literatury dotyczącej Marilyn Monroe, ponieważ w tym roku mija pięćdziesięciolecie jej śmierci. Ale Chanel? Zwykle kilka pozycji dotyczących jednego tematu ma jakiś cel, jednak w tym wypadku nie wiem jaki.

Oczywiście nie zaprzeczę, iż jest jedną z najsłynniejszych kobiet świata, ikoną mody i legendą. Jej perfumy nr 5 zna każdy, tak samo jak styl jej ubrań. Niestety tylko osoby interesujące się modą znają jej historię – wiedzą, że Chanel miała więcej kochanków niż lat, że była oskarżona o kolaborację w czasie wojny, że sama kreowała własną historię, dlatego o latach jej dzieciństwa wiele nie wiadomo. Gabrielle chciała osiągnąć niezależność, być wolna i wyzwolić kobiety. Ubiór nie miał tworzyć osobowości, miał być dla niej jedynie tłem. Kobieta, która zaprzeczała sama sobie; niezwykle silna i pewna siebie. I samotna. Jak większość wielkich umysłów. Bo Chanel nie podążała za modą. Ona „nadawała jej ton”.

Lisa Chaney (zwróćcie uwagę, iż nazwisko autorki tej biografii jest całkiem podobne do nazwiska bohaterki) napisała naprawdę dobrą biografię – jedną z najlepszych, jakie miałam okazję w życiu przeczytać. Rzeczywistość, jaką odmalowała na kartach książki, jest niezwykle plastyczna – doskonale można sobie wyobrazić całą historię, dlatego też tę książkę czyta się trochę wolniej – trzeba znaleźć czas, żeby rozejrzeć się po Paryżu, pooglądać kolekcje projektantki… i zobaczyć je w głowie jak żywe. Tak samo postacie. Gabrielle staje się człowiekiem, ma mnóstwo sprzecznych uczuć, krąży po swoim własnym życiu i z papierosem w ustach poddaje się pracy. Co jest jeszcze ciekawsze w tej biografii - autorka uzyskała dostęp do nieznanych wcześniej pamiętników Dymitra Pawłowicza oraz listów Arthura Capela, które sprawiają, że spojrzenie na Chanel staje się bogatsze, choć pełne nigdy nie będzie z powodu braku informacji o jej dzieciństwie.

Nigdy nie przepadałam za stylem Chanel, jej słynne perfumy mi się za bardzo nie podobają, ale ta książka wzbudziła we mnie wiele sympatii dla niej. Zdecydowanie ją polecam. Na początku wspomniałam, że została wydana również druga biografia – wiem o niej tylko tyle, że jest krótsza, ładniej wydana (z o wiele większą ilością zdjęć, niektóre nie były wcześniej publikowane), ale ma niższą ocenę na LC i jest o wiele droższa. Zaś w tej nie podobają mi się dwie rzeczy, obie dla mnie niezbyt istotne, ale jednak o nich wspomnę – mała ilość kiepskich fotografii oraz zabieg marketingowy mający na celu skupianie się na domniemanym szpiegostwie projektantki w czasie wojny. To nie było aż tak istotne, choć ważne. Najważniejsze są jej uczucia i miłości. A może ta jedna miłość, po której utracie pozostała jej jedynie praca.

Biografia warta przeczytania. Nie tylko jako życie Chanel, ale też przegląd dwudziestowiecznej mody oraz spojrzenie na paryską socjetę początku wieku.

Tutaj możecie zajrzeć do książki.

Jutro jest ostatni dzień nadsyłania prac! Zapraszam do udziału :).