"Magia wiedźm" - Claire

Wierzycie w magię? Ja sama miałam w swoim życiu okresy chłodnej racjonalności, ale także takie, w których byłabym w stanie odprawić każdy rytuał i być święcie przekonana, że to zadziała. Czasem trzeba jednak znaleźć złoty środek. Połączyć ze sobą racjonalność i duchowość. Potem można ewentualnie sięgnąć po jakąś książkę i zobaczyć, ile jest we mnie z wiedźmy.

Okresowo wierzę w magię. Dlatego podeszłam do „Magii wiedźm” ze sceptycyzmem. Nie wierzę, by prawdziwa wiedźma napisała coś sensownego. Trafiłam jednak na postać, która wykazuje się inteligencją, niczego nie narzuca i pokazuje, że magia jest wszędzie i jest dodatkowo niezwykle elastyczna – dla każdego przewiduje co innego i warto polegać na własnej intuicji.

Bałam się także, że będzie „głupie wymachiwanie różdżkami” (wybaczcie, że zabrzmiał mi w głowie Snape). Zdroworozsądkowo tego nie ma. Żadnych czarów i określonych słów. Liczy się głównie intencja. Forma nie ma większego znaczenia. O czym więc jest ta książka? O magii naturalnej. Dowiadujemy się trochę na temat mocy kolorów, zapachów (o tym jest naprawdę obszerny rozdział), czakr, kamieni i siły przyciągania.

Trudno polecać literaturę tego typu, ponieważ nie każdy w to wierzy, a nawet wiara może podążać w różnych kierunkach. Claire doskonale wpasowała się w moją interpretację magii, dlatego jestem w stanie uznać tę książkę za dobrą. Przypomniała mi ona radość, z jaką hodowałam w dzieciństwie magiczne (a jakże zwyczajne…) rośliny i szukałam magii wszędzie i non stop bawiłam się w sposób nieszkodliwy, acz wesoły (dlatego magia zapachów i kamieni jest mi niezwykle bliska, ponieważ w kontakcie z nimi zawsze czuję, że istnieje „coś więcej”). Bardzo się cieszę, że ta książka mi o tym przypomniała.

Nawet jeśli ta książka jest czczym wymysłem, to zdecydowanie poprawiła mi nastrój. Bo wierzę w siłę natury i w to, że sama pozytywna myśl może sprawić, że coś się zmieni. Uczy, jak zaprogramować swoje życie, by było dobre. Taka zwyczajna magia codzienności.