"Stulatek, który wyskoczył przez okno i zniknął" - Jonas Jonasson

Jak można spędzić swoje setne urodziny? Myślę, że ja wcale nie chciałabym ich spędzać - nie chciałabym dożyć tego wieku. W ten dzień odwiedzałaby mnie prasa, władze miasta, a ja byłabym traktowana jak bohaterka tylko dlatego, że dożyłam wieku, który nie przytrafia się wielu osobom. Nie dziwi mnie więc, że bohater tej książki zwyczajnie wyskoczył przez okno i zniknął. To chyba o wiele przyjemniejsze, niż bycie dręczonym przez osoby, z którymi ma się niewiele wspólnego i które zamierzają traktować cię jak okaz w zoo.

Sama ucieczka nie jest jednak najważniejszym wątkiem w tej książce. Wprawdzie z każdą stroną zadziwia coraz bardziej (w co wpakuje się staruszek? I jakim cudem wpakował się właśnie w to, w co się wpakował?), ale dopiero gdy cofamy się do jego dzieciństwa, a następnie kroczymy z nim przez całe jego życie, przekonujemy się, że taki właśnie jest Allan Karlsson - szalony, nieprzewidywalny i całkowicie bezpardonowy. Udowadnia nam, że można poważnie namieszać w historii świata, nie mając żadnych poglądów i płynąc po prostu z prądem. Nigdy nie mówiąc "nie". Zwyczajnie niczym się nie przejmując.

Allan jest postacią tak niesamowicie sympatyczną, że to aż nieprawdopodobne. Sądzę, że jemu podobnych osób w prawdziwym życiu po prostu się nie lubi. Niemniej jako postać literacka jest on niesamowity i chciałoby się mieć takiego dziadka. Jeśli tylko jeszcze zabrałby mnie w taką wyprawę! Mniejsza o ilość złamanych przepisów prawnych i trupy po drodze. Komediowości tej postaci nie można odmówić. A także pewnych prawd życiowych, które się nasuwają, jakby przecząc temu, co on robi, a jednocześnie jeszcze bardziej to podkreślając. Allan Karlsson jest pełen sprzeczności i wywołuje też takie emocje, cały czas pozostając przy tym absolutnie sympatyczny. Czy samo to wystarczy, by wykaraskać się z tarapatów? Czym się tu zresztą przejmować? Jego dewizą, jak niczyją inną, jest "kłopoty to moja specjalność".

Zachwyciła mnie ta książka swoją kompletnością, spójnością i nieprawdopodobnym szaleństwem, w które aż pragnę wierzyć. Nie zdarza mi się czytać zbyt wielu książek, które jednocześnie wodzą za nos i są prostolinijne. Żadnej przesady, patosu, lecz zwyczajnie proste podejście do tematu i przedstawienie go w całkiem naturalny sposób. Jakby historia nie mogła się inaczej potoczyć, bo taka jest właśnie kolej rzeczy i tak musi być. Niesamowita pod każdym względem historia, która aż każe zadać sobie pytanie: A ty? Co ty masz ze swojego życia?